منتظران مهدی(عج

و قل للمؤمنات یغضضن من أبصارهن و یحفظن فروجهن ولا یبدین زینتهن الا ما ظهر منها ولیضربن بخمرهن علی جیوبهن ولا یبدین زینتهن الا لبعولتهن أو ءابائهن أو ءاباء بعولتهن أو أبنائهن أو أبناء بعولتهن أو اخوانهن أو بنی اخوانهن أو بنی أخواتهن أو نسائهن أو ما ملکت أیمانهن أو التابعین غیر أولی الاربة من الرجال أو الطفل الذین لم یظهروا علی عورات النساء ولا یضربن بأرجلهن لیعلم ما یخفین من زینتهن وتوبوا الی الله جمیعا أیها المومنون لعلکم تفلحون.(1)
ای محمد! به زنان با ایمان بگو چشمانشان را از نامحرم بپوشانند و فروج خویش را از ارتکاب حرام حفظ نمایند و زینت خود را ظاهر نسازند. سر و گردن و سینه و برجستگی های بدن خود را به وسیله مقنعه و چادر بپوشانند…
و نیز راه رفتنشان تحریک آمیز نباشد؛ به این صورت که گامها را بر زمین نکوبند و با ایجاد سر و صدا، دیگران را متوجه نسازند که از زینت های مخفی آنان آگاه شوند. و شما ای مومنین! تمامتان توبه کنید و به جانب خدا باز گردید، شاید رستگار شوید.

1) سوره نور، آیه 31.

محمد بن مسلم عن ابی جعفر (علیه السلام)، قال: جائت امرأة الی النبی صلی الله علیه و آله فقالت: یا رسول الله ما حق الزوج علی المرأة؟ فقال لها: أن تطیعه و لا تعصیه و لا تصدق من بیته الا باذنه و لا تصوم تطوعا الا باذنه و لا تمنعه نفسها و ان کانت علی ظهر قتب و لا تخرج من بیتها الا باذنه و ان خرجت بغیر اذنه لعنتها ملائکة السماء و ملائکة الارض و ملائکة الغضب و ملائکة الرحمة حتی ترجع الی بیتها.
قالت: یا رسول الله صلی الله علیه و آله من أعظم الناس حقا علی الرجال؟ قال: والده، قالت: فمن أعظم الناس حقا علی المرأة؟ قال: زوجها، قالت: فما لی علیه من الحق مثل ما له علی؟ قال: لا و لا من کل مأة واحدة…(1)
محمد بن مسلم از امام محمد باقر (علیه السلام) نقل می کند:
زنی آمد خدمت رسول خدا صلی الله علیه و آله و گفت: ای رسول خدا حق مرد بر زن چیست؟
حضرت فرمود: حقوق مرد بر همسرش از این قرار است:
اول اینکه: مطیع و تسلیم او باشد.
دوم اینکه: با شوهرش مخالفت و نافرمانی نکند.
سوم اینکه: بدون اجازه او چیزی از مال شوهرش صدقه در راه خدا ندهد.
چهارم اینکه: بدون اجازه شوهرش روزه مستحبی نگیرد.
پنجم اینکه: هرگاه شوهرش او را به همبستری طلبید، بی درنگ و بدون معطلی خود را در اختیار او بگذارد اگر چه بر جهاز شتر سوار باشد.
ششم اینکه: بی اجازه او از خانه اش بیرون نرود؛ پس اگر این وظیفه را نادیده گرفت و بی اجازه شوهرش بیرون رفت، فرشتگان آسمان و زمین و فرشتگان غضب و رحمت، همه و همه بر او لعن و نفرین می فرستند تا به خانه اش برگردد.
آن زن پرسید: ای رسول خدا! بفرمایید حق چه کسی بر مرد بالاتر و بزرگ تر است؟
حضرت فرمود: حق پدر بر مرد بالاتر و بزرگ تر است.
زن پرسید: حق چه کسی بر زن بزرگ تر و بالاتر است؟
مجددا زن گفت: همان حقی که من بر گردن شوهرم دارم، او هم مانند همان حق را بر گردن من دارد؟
حضرت فرمود: نه این طور نیست، یک صدم آن هم نیست، حق تو بر او یک صدم حق او بر تو است.

نتیجه کلام:
این دو روایت به طور صریح و شفاف این حقیقت را به جامعه اسلامی عموما، و زنان مومنه و فرهیخته خصوصا اعلام می کند که:
اگر چه زن در دوران عمر و همسرداریش با مشقاتی مانند: نه ماه بار حمل، درد زایمان، شیر دادن، بی خوابی کشیدن برای فرزند و در نهایت پرورش و تربیت نمودن او مواجه می گردد و رنج، زحمت، گرفتاری و سختی های طاقت فرسایی را متحمل می شود؛ لیکن از آن رو که نسبت به ادای حقوق اولیه و اصلی شوهرش بی اعتنایی و سهل انگاری می کند، مستحق جهنم و عذاب دردناک می شود.

1) وسائل الشیعه، ج 14، ابواب مقدمات النکاح، باب 79، ح 1.

زنان جهنمی:
زن بی حجاب و بدحجاب.
زن بی حیا و بی عفت.
زن بی نماز و روزه.
زن بی توجه به فرمان شوهر.
زن بی بندوبار و ولگرد خیابانها.
زنی که از تمکین برای شوهر طفره برود.
زنی که با آرایش و لباس مبتذل بیرون رود.
زنی که با نامحرم تماس برقرار کند.
زنی که با زبان یا رفتار و کردارش به شوهر جسارت کند.
زنی که حسود و بخیل باشد.
زنی که در امور منهیه چشم و همچشمی کند.
زنی که پشت سر دیگران غیبت کند.
زنی که به دیگران تهمت بزند.
زنی که سخن چینی و دو به هم زنی کند.
زنی که کدورتها را بزرگ و اختلافات را تشدید کند.
زنی که چشم چرانی کند و در مردها خیره شود.
زنی که اسراف و تبذیر کند.
زن همسایه آزار و بد زبان.
زنی که بدون دلیل نسبت به کسی بدبین باشد.
زنی که به صورت مخفیانه حرف دیگران را گوش کند.
زنی که جسور، بی باک، پر رو و پرخاشگر باشد.
زنی که در خانه اش بداخلاقی، غرولند و عیب جویی کند.
زنی که اسرار دیگران را افشاء کند.

زنان بهشتی:
زن باحجاب و پوشش کامل.
زن با حیا و با عفت.
زن با نماز و روزه.
زن تابع و مطیع شوهر.
زن پای بند به دین و فرمان شوهر.
زنی که به موقع و به خواست شوهر تمکین کند.
زنی که خود را برای شوهر بیاراید.
زنی که از تماس با نامحرم پرهیز نماید.
زنی که در هر حال و هر جا احترام به شوهر را داشته باشد.
زنی که از حسادت و بخیلی بپرهیزد.
زنی که از کارهای چشم و همچشمی بپرهیزد.
زنی که از هر نوع غیبت بپرهیزد.
زنی که از هر نوع تهمت پرهیز نماید.
زنی که از سخن چینی بپرهیزد.
زنی که سعی کند اختلافات را کاهش دهد.
زنی که به خود بیندیشد و از نگاه به نامحرم بپرهیزد.
زنی که از اسراف و تبذیر بپرهیزد.
زن همسایه دار و خوش زبان.
زنی که از بدبینی بی دلیل پرهیز نماید.
زنی که از شنیدن حرفهای مخفیانه پرهیز کند.
زنی که آرام، متین، با حیا و مودب باشد.
زنی که در خانه اش خوش اخلاق، خنده رو، راضی و عیب پوش باشد.
زنی که محرم راز باشد و اسرار دیگران را حفظ نماید.

آیین زنان بهشتی و جهنمی
نویسنده : م.ع. عطائی اصفهانی

. قال رسول الله صلی الله علیه و آله: أیة امرأة تطیبث ثم خرجت من بیتها فهی تلعن حتی ترجع الی بیتها متی رجعت.(1)

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرموده اند: هر زنی که خود را خوشبو و معطر کند و از خانه اش خارج شود، مورد لعن و نفرین است تا زمانی که به خانه اش برگردد، و تا وقتی که باز نگشته این لعن و نفرین ادامه دارد.
این روایات به قدری شفاف و صریح است که هیچ نیازی به نتیجه گیری ندارد؛ یعنی زنی که واقعا خود را پیرو قرآن و عترت می داند با مطالعه این روایات، از خواب غفلت بیدار می شود و به خود می آید و عزت، شرافت و کرامت انسانی خود را باور می کند و هر چه زودتر آینده خویش را می یابد.

1) بحارالانوار، ج 103، باب 61، ح 27.

این روایت با صدای بلند فریاد می زند:

- وای به حال آن دسته از دامادها که حاضر می شوند عروس با آن وضع کذایی در کنار برادرشوهر که نامحرم است بایستد و با او عکس بگیرد و چه بسا بالاتر از عکس…
- وای بر آن دامادی که این لکه ننگ را (که راضی می شود ناموسش از شب اول عروسی در معرض دید و تماس مردان نامحرم باشد و با آنان عکس بگیرد) برای یک عمر در دامن خود ببیند.
- وای بر آن بی غیرت که حاضر می شود، عروسش با وضع آن چنانی در کنار خیابان یا در فلان پارک و بوستان پیاده شود و ده ها و صدها جوان عزب و غرق در شهوت به تماشای او بپردازند و جلوی او بازی و رقاصی کنند.
- وای بر آن عروس و دامادی که عزت، شرافت، کرامت و انسانیت خویش را دستخوش هوی و هوس و شهوت قرار داده و به پیروی از شیطان و نفس اماره دست به هر کار نامعقول و نامشروعی بزنند.
- وای بر آن بی غیرت هایی که حاضر می شوند ناموسشان با زینت و آرایش در مجالس مختلط شرکت کند و با وضع آن چنانی با مردان نامحرم گفت و شنود و مزاح کند.

آیین زنان بهشتی و جهنمی
نویسنده : م.ع. عطائی اصفهانی