نظم در راه رفتن، به معنای میانه روی در سرعت آن است؛ یعنی انسان باید نه چندان تند راه رود که نشانه سبکی است و نه چندان آهسته که علامت تکبر است. ابن عباس از سیره رسول الله صلی الله علیه و آله نقل می کند:
پیامبر، وقتی از خانه خارج می شد، به گونه ای گام بر می داشت که بازگو کننده سلامت و توان مندی باشد و نشانه ای از کسالت و بیماری در آن نباشد.(1)
امام علی، روش حضرت را در راه رفتن چنین بیان می فرماید:
یخطو تکفوءاً و یمشی هویناً یبدو القوم اذا سادع الی خیر. و اذا مشی تقلع کانما یخطه فی صبب؛(2)
پیامبر صلی الله علیه و آله با وقار گام بر می داشت و با تواضع راه می رفت و پیشی می گرفت مردم را وقتی که به سوی کار خیری می شتافتند و مانند کسی گام بر زمین می گذاشت که بر زمین سراشیب راه می رود.
در قرآن کریم، میانه روی در راه رفتن ویژگی عباد الرحمان ذکر شده است:
و عباد الرحمان الذین یمشون علی الارض هونا؛(3)
بندگان خداوند رحمان، کسانی هستند که آرام بر زمین گام می گذارند.
نیز لقمان حکیم، فرزندش را به آرامی در راه رفتن سفارش می کند:
و لا تمش فی الارض مرحاً؛(4)
و بر زمین، متکبرانه راه مرو.
1)بحار الانوار، ج 16،ص 239
2)سنن النبی،ص 6
3)فرقان آیه 6
4)لقمان آیه 18
آخرین نظرات