منتظران مهدی(عج

ابوهاشم جعفری ره گفت روزی حضرت ابوالحسن (ع) (حضرت رضایا امام علی النقی) فرمود چرا با عبدالرحمن بن یعقوب می نشینی، ترا دیدم با او نشسته بودی جواب داد او از بستگان من است برادر مادرم محسوب میشود. فرمود درباره خدا قائل به عقیده بزرگ و عظیمی است زیرا خداوند را توصیف میکند بصفت جسمانیت. یا با او بنشین ما را ترک کن و یا با ما بنشین او را واگذار.
عرض کرد منکه بگفتار و طرز فکر او عقیده ندارم آیا مرا هم در این مورد گناهی است؟ فرمود فکر نمیکنی که او مورد خشم خداوند واقع شود تو نیز در آنجا شریک بلای او گردی، مگر نمیدانی یکی از اصحاب حضرت موسی(ع)پدرش در میان قوم فرعون بود همینکه لشکر موسی از آب خارج شدند آن شخص از آنها جدا شد تا پدر خود را نصحیت کند و به ایمان آوردن ترغیب و تحریفش نماید. با او بحث درباره مذهبش میکرد، ناگاه عذاب خداوند قوم فرعون را فرو گفت همه غرق شدند او هم در میان آنها غرق شد.
حضرت موسی(ع)از جبرئیل احوال او را پرسید جوابداد بر دین و عقیده پدرش نبود و در رحمت خداست لکن هنگامیکه غضب و بلای خداوندی بر قومی وارد شود کسیکه نزدیک گناهکار باشد مدافعی ندارد او هم مبتلا میگردد.

آفتاب وجود زهرای اطهر - ام ابیها - در آخرین ساعات روز جمعه، بیستم جمادی الاخری، سال دوم یا پنجم بعثت، از پیغمبر مکرم اسلام و ملکه عرب، خدیجه کبری، در شهر مکه طالع گردید.
حضرت فاطمه (علیه السلام) دختری بود که به فرموده پیامبر (علیه السلام) نور وجودش قابل از آفرینش آسمانها و زمین، از نور با عظمت خداوند خلق گردید و نطفه اش از سیب بهشتی بود هنگام تولد در حالی که نور وجودش خانه های مکه را نورانی ساخته بود و بر لب شکر خدا می کرد پا بر عرصه دنیا نهاد. به شهادت قرآن، او از هر پلیدی و عادات زنانه پاک و پاکیزه بود. قابله اش بهترین زنان بودند که پس از تولد، او را طیب و طاهر در قنداقه ای پیچیده و به مادرش تحویل دادند.
حضرت فاطمه (علیه السلام) بسیار مورد علاقه پدر بوده و او را بسیار دوست می داشت و درباره اش می فرمود: من هر گاه مشتاق بهشت می شوم فاطمه را می بوسم.
و نیز می فرمود: فاطمة بعضعة منی… فاطمه (علیه السلام) پاره تن من است.
آغاز زندگی حضرت علیه السلام در مکه با محاصره اقتصادی در شعب ابی طالب همراه بود که در پایان این محاصره، عمر یکی از بهترین کسان حضرت، یعنی مادر ایشان خدیجه کبری علیها السلام به آخر رسید. حضرت خدیجه با وجود مهر و محبت فراوان نسبت به دختر، به فرمان الهی دار ممر را برای اسکان در دار مستقررها نمود و به سرای آخرت رهسپار شدند.
پس از مادر، مهر او در خانه پدر سایه افکنده و بر چهره پدر که از فراق ابوطالب و خدیچه و آزار کفار در هم می شکست گل نشاط و امید می کاشت.
حضرت فاطمه علیها السلام پس از چند سال زندگی پر مشقت و تحمل مشکلات فراوان در مکه، در سال دهم بعثت به سوی مدینه، شهری که پیغمبر علیه السلام بخاطر در امان ماندن از مشکرین به دستور خداوند هجرت کرده بود، رهسپار شد.
حضرت زهرا علیها السلام در اول ذی الحجه، سال دوم هجرت، در حالی که هنوز9 سال از عمر شریفش نگذشته بود به همسری علی علیه السلام که حدود 25 سال داشت در آمد و در 21 محرم سال سوم هجرت که شب زفاف آن حضرت است، زندگانی مشترک خود با علی علیه السلام در روایت آمده است که: جبرئیل امین از سوی پروردگار مأمور گشت تا در زمین او را به عقد علی علیه السلام که از قبل در آسمانها و در ملکوت اعلی بسته شده بود در آورد. در روایتی دیگر آمده است که اگر علی علیه السلام نبود هیچ یک از خلایق شایستگی همسری برای حضرت فاطمه را نداشتند.
ازدواج آنها به فرموده قرآن، تلاقی دریای نبوت و امامت بود و رسول خدا علیه السلام در شب زفاف، بین این دو دریا نشست و دست فاطمه را در دست علی علیه السلام گذاشت و واسطه تلاقی این دو دریای عمیق و مواج هدایت و ارشاد شد. نیکوترین ثمره این تلاقی الؤلؤو المرجان یعنی امام حسن و امام حسین علیه السلام بودند.
فاطمه شمع خانه و حلقه وصل رسالت و امامت بود. هم عزیز پدر و هم محبوب همسر بود.9 سال زندگی زناشوئی او با علی علیه السلام از خاطره هایی است که هیچ وقت از نظر علی مرتضی محو نمی شود. خانه آنها مهد تربیت و کانون عفت و عصمت بود که از این کانون، فرزندانی همچون امام حسن، امام حسین، حضرت زینب، ام کلثوم علیها السلام بیرون آمدند.
فاطمه زهرا علیها السلام دارای زهد و تقوی، فصاحت و بلاغت (نظم و نثر)، صاحب اذکار و صحیفه فاطمیه، بزرگ بانویی است که با وجود مهیا بودن امکانات یک زندگی راحت و اشرافی، هرگز به سمتش نرفت و با تبعیت بی چون چرا از پدر تیعنی پیغمبر اسلام و وصی او علی مرتضی علیه السلام به مقام سیدة انساء العالمین؛ سرور زنان جهان هستی مفتخر گشت. او باعنائم جنگی و هدایایی که برایش می رسید، خود و زندگی اش را زینت نمی داد و تمامی آنها را برای کمک به وضع فقرا و مستمندان خدمت پدر می فرستاد.
فاطمه علیها السلام در خانه شوهر برای پیشبرد زندگی مشترک، همرزم علی علیه السلام به تلاش و کوشش می پرداخت و با دستهای پینه بسته آسیا می کرد و شخصاً در آن زمان که نیاز بود آب به دوش می کشید و از تحمل هیچ و نه زحمتی دریغ نمی فرمود. وقتی که فضه خادمه برای کمک در کارهای خانه به منزل او آمد، کارها را با او تقسیم نمود و به نوبت، روزی او و روزی فضه به امر خانه مبادرت می ورزیدند.
حضرت فاطمه او و روزی فضه به امر خانه مبادرت می ورزیدند.
حضرت فاطمه علیها السلام هیچ وقت از شوهر تقاضایی نکرد و در علت آن می فرمود: پدرم به من وصیت کرد که هیچگاه از شوهر تقاضائی نکنم، مبادا که از انجام آن برنیاید. فاطمه علیها السلام یکی از دو رکن امامت، پس از پیامبر علیه السلام با تمام وجودش به دفاع از حریم ولایت پرداخت و با تحمل مشقات فراوان، سیلی نا محرمان، سرانجام خود و فرزند عزیزش رادر این راه ایثار نمود.
فاطمه علیها السلام دنیایی از شرم و عاطفه، به قدری محبوب بود که خجالت می کشید به شوهرش وصیت کند و حتی فشاری که از در خانه به پلویش رسیده بود، مدتها کتمان کرد و به علی علیه السلام نگفت.
سرانجام در سیزدهم جمادی الاولی یا سوم جمادی الاخری سال 11 هجری در سن هجده سالگی، مابین نماز مغرب و عشاء به جوار حق شتافت و به فرموده امام صادق علیه السلام، 75 روز پس از رحلت رسول خدا علیه السلام در اثر فشار روحی و جسمی، علی علیه السلام را تنها گذاشت و به جوار حق شتافت.
قبر شریفت در مدینه منوره در سه محل کنار قبر پیامبر علیه السلام قبرستان بقیع، و بین قبر و منبر پیامبر مطاف ملائکه مقرب الهی است.
چه خوب سروده است:
زیتونة عم الوری برکاتها - مشکاة نور الله جل جلاله
فاطمه علیها السلام فانوس نور خداوند عزوجل و زیتونی می باشد که برکاتش همگان را فرا گرفته است.
لما تنزلت اکثرت کثراتها - هی قطب دائرة الوجود و نقطة
او قطب دایره هستی و نقطه ای (مرکزی) است که هنگامی که نازل شد کثرت فراوان پیدا کرد.
هی عنصر التوحید فی عرصاتها - هی احمد الثانی و احمد عصرها
او احمد دوم و ستوده ترین مردم دوران خویش است. او در میدان یکتاپرستی اصل و اساسی آن است.

الگوهای رفتاری حضرت فاطمه زهرا (علیه السلام)
نویسنده : حلیمه صفری

رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود:
اذا خرج احدکم الی سفر ثم قدم علی اهله فلیهدهم:
هنگام برگشتن از سفر برای خانواده خود هدیه و سوغاتی بیاورید.
امام باقر (علیه السلام) فرمود:
اذا سافر احدکمم فقدم فلیأت اهله بما تیسر و لو بحجر:
هنگام بازگشت از سفر به اندازه توان مالی خود برای خانواده هدیه ای بیاورید و لو آن هدیه سنگی (با ارزش چون عقیق و مثل آن) باشد.
پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود:
اذا خرج احدکم بسفر قدم علی اهله فلیهدهم و لیطرفهم و لو حجارة:
هر کس به سفر می رود وقتی به سوی خانواده اش بر می گردد برای آنها هدیه ای بیاورد گر چه آن هدیه سنگی (با ارزش چون عقیق و فیروزه و غیر آن) باشد.            
                                                                                                   آداب زیارت و سفر
نویسنده : الیاس محمد بیگی
         

می دانیم که جهان هستی را آفریدگاری است دانا و توانا، و تمام موجودات را به بهترین گونه آفریده و هر یک را از نعمتهای مورد نیاز آن برخوردار کرده است.
در بین همه موجودات، انسان را از نعمت خرد بهره مند ساخته، و به او قوه انتخاب و اختیار عطا کرده که می تواند به کمک آن راه نیک و بد را تشخیص دهد، و از زشتی ها بپرهیزد و خوبی ها را عمل کند و سعادت زندگی دنیا و پس از مرگ خود را تامین نماید.
و همگی می دانیم که هرگز نمی توانیم بطور کامل از عهده شکر و سپاس نعمتهای فراوان او برآییم، ولی، آیا هرگز اندیشیده ایم که چگونه می توانیم شکر این همه نعمت را بجای آوریم، و آیا تاکنون به این فکر بوده ایم که چگونه می توانیم، خدای بزرگ را سپاس گوییم و وظیفه انسانی خود را به انجام رسانیم، و فرمانش را اطاعت کنیم؟
نماز، توجه به نعمت های بیکران الهی و قدرت بی پایان اوست.
نماز، نزدیکترین شیوه ارتباط با خالق یکتا و جلوه ای از بندگی انسان در پیشگاه خداوند است.
نماز، عالیترین ذکر خدا، موجب آرامش و اطمینان قلبها، مایه صفای باطن و روشنی روح و روان است.
نماز حالت راز گویی نیاز طلبی انسان راه یافته است.
نماز، بسیج همگانی انسانهای وارسته در هر صبح و شام و در هر جماعت و جمعه است.
نماز، همچون نهر آبی است که انسان، روزی پنج مرتبه خود را در آن شستشو می دهد.
نماز، کارخانه انسان سازی و نمازگزار ثمره آن است.
نماز مقبول، انسان و جامعه را از کارهای زشت و ناپسند باز می دارد.
نماز، در بین واجبات، اهمیت بسیار دارد و نمازگزار نزد خداوند، دارای مقامی بس والاست.          
                                                                                            آموزش نماز ویژه نوجوانان
نویسنده : محمد حسین فلاح زاده

- اثر نماز شب در نجات از فشار قبر و عذاب جهنم:
از حضرت امام رضا (علیه السلام) نقل شده است که فرمود: بر شما باد به نماز شب (یعنی نماز شب را بخوانید) نیست بنده ای که برخیزد آخر شب وبجا آورد هشت رکعت نماز شب و دو رکعت نماز شفع و یک رکعت وتر و استغفار کند در قنوت وتر هفتاد مرتبه مگر آنکه پناه داده شود از عذاب قبر و از عذاب جهنم و طولانی شود عمرش و گشوده شود معیشت وی (البته این دو اثر اخیر مربوط به امور دنیوی نمازگزار است که در این حدیث آمده است) در مورد نماز شب و طریقه خواندن آن در بخش مربوط به نماز شب مطالبی بیان شده و آنچه در این حدیث شریف ذکر شده استناد به همین مطلب است که نماز شب این اثر را دارد که نمازگزار را در قبر از فشار قبر و در قیامت از عذاب جهنم نجات می دهد.   
                                                                                          آثار و برکات نماز
نویسنده : محمد اسماعیل هیئتی برزکی