خداوند سبحان در آیات ذیل، تسبیح ذات اقدسش را به پیامبران نسبت می دهد:
«و سبح بحمد ربک قبل طلوع الشمس و قبل الغروب»(1).
قبل از طلوع خورشید و قبل از غروب به حمد خدای سبحان تسبیح بگو.
«فلو لا انه کان من المسبحین للبث فی بطنه الی یوم یبعثون»(2).
اگر نه آن بود که او - یونس(ع) - از تسبیح گویان بود، همانا در شکم او - ماهی - تا روز بعث و قیامت درنگ می نمود.
«و ذاالنون اذ ذهب مغاضبا فظن ان لن نقدر علیه فنادی فی الظلمات ان لا اله الا انت سبحانک انی کنت من الظالمین»(3).
و بیاد آور حال یونس را هنگامیکه از میان قوم خود غضبناک بیرون رفت و گمان کرد که ما او را در سختی نمی افکنیم (تا آنکه وقتی در شکم ماهی گرفتار آمد) پس در آن تاریکی ها فریاد برآورد که بجز تو خدایی نیست و منزهی تو، من از ستمکاران بوده ام.
1) ق / 39.
2) صافات / 143.
3) انبیاء / 87.
آخرین نظرات